Stilte

10-03-2019

Op snelheid vluchten we voort,
heel veel mijlen op de teller.
Gestrest, geloop, haast gestoord.
Ieder moment weer wat sneller.

We zijn behoorlijk angstig
voor het verpozen in het nu.
Zelfs al willen we meer rust,
we leven morgen, continu.

Zijn we niet onverschillig
voor diegenen die niet slagen?
Die niet bij machte zijn, zich
bijna levenloos weeklagen.

Opgebrand en depressief,
in de duisternis rondtastend,
zoek ik de verademing.
Het drukke is te belastend.

Nu rest er mij het voelen.
Hoe geraak ik hier ooit doorheen?
Het nu zijn, zonder doelen,
met slechts de stilte om me heen.