Eenzaam

20-03-2019

De kamer is zo donker
en mijn ziel vol duister.
Moeilijk om door te gaan,
niemand praat,
zelfs geen gefluister.

Is mijn ik ondraaglijk saai
en niet te verduren?
Moet ik veranderen?
Twijfel werkt
steeds overuren.

Ik alleen en het tranen,
tollen van gedachten.
Kon ik maar omhelzen
liefdevol,
het leed verzachten.

Mijn lichaam lijkt zo zwaar, ik...
voel me koud vanbinnen.
en door het eenzaam zijn,
vervagen
mijn herinneringen.